
พรมไหมและพรมโลหะถูกใช้ตกแต่งศาลาในพระราชวังต้องห้ามแห่งกรุงปักกิ่งในสมัยราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1644–1911) ปัจจุบันพบว่ามีพรมเพียงราว 300 ผืนเท่านั้นที่เป็นที่รู้จักทั้งในคอลเลกชั่นของสาธารณะและส่วนตัว พรมจำนวน 28 ผืนที่ถูกรวบรวมไว้ในคอลเลกชั่นอันเป็นเอกลักษณ์นี้ แสดงให้เห็นถึงเอกลักษณ์ร่วมกันทั้งในด้านรูปแบบ ยุคสมัย และสัญลักษณ์ เวิร์กช็อปหลวงหรือ “จ้าวปานฉู่ (Zaobanchu)” ซึ่งจัดตั้งขึ้นในรัชสมัยจักรพรรดิคังซี มีหน้าที่ผลิตสิ่งของและเฟอร์นิเจอร์สำหรับราชสำนักจักรพรรดิ เป็นที่รู้จักกันในด้านการทอพรมไหมด้วยเส้นด้ายทอง เงิน และทองแดง เป็นลวดลายมังกร หงส์ และดอกไม้ มีเพียง 126 ผืนเท่านั้นที่ยังคงมีชื่อศาลาที่ตั้งของพรมปักอยู่บนริมผ้า พรมเหล่านี้เกี่ยวข้องกับศาลาราว 20 แห่ง และมีชื่อที่ปรากฏบ่อย 6 แห่ง ได้แก่ ห้องโถงไท่เหอเตี้ยน (Taihedian) หรือห้องโถงแห่งความกลมเกลียวสูงสุด ห้องโถงจงเหอเตี้ยน (Zhonghedian) หรือห้องโถงแห่งความกลมเกลียวส่วนกลาง ห้องโถงเป่าเหอเตี้ยน (Baohedian) หรือห้องโถงแห่งการรักษากลมเกลียว พระราชวังเฉียนชิงกง (Qiangingong) หรือพระราชวังแห่งความบริสุทธิ์สวรรค์ พระราชวังหนิงโซ่วกง (Ningshougong) หรือพระราชวังแห่งความสงบยืนยง และห้องโถงจิ่นเหรินกง (Jinrengong) หรือห้องโถงแห่งเมตตาธรรมอันยิ่งใหญ่